பிராய்லர் இல்லம்

கேள்விகளற்று

ஒருவர் மேல் ஒருவராககூட

நெருக்கியடித்து

அமர்ந்து கொள்கிறோம்.

கம்பி வலையிடை விரைகிற

உலகம் பார்த்து

வியந்து கொள்கிறோம்.

இன்னதென்று

அறுதியிட இயலாத

பதட்டம் இழையோடியபடி

அறிந்தவர், அறியாதவர்

எல்லோருடனும்

பேச்சிறைத்து கொள்கிறோம்.

கதவு திறந்து

கை

உள்நீண்டு

வரும்போதெல்லாம்

கை

இரைக்கானது

என்றெண்ணி

அடித்து, புரண்டு

விழுந்து கொள்கிறோம்.

நின்று, நிதானித்து

தேடுகையில்

யாரோ

குறைந்ததுபோல்

இருக்கும்.

யாரை

எங்கென்று

எப்படி

தேட?...

மறக்க

புதிதொன்று

பேச கிடைக்கும்.

மென் சிறகுரசும்

கதகதப்பு

கூடலுடன்.

செத்த நேரத்திற்கு.