சிறகிலிருந்து பிரிந்த இறகொன்று

நல்லாருக்கீங்களா மக்கா எல்லோரும்?

நீர்க் காகம் போல, இங்கு முக்குளிச்சு அங்கு எழுந்து, மஹா திருமணம் முடித்து, அங்கு முக்குளிச்சு இங்கும் எழுந்தாச்சு. சும்மா 'ஞொய்ன்னு' காதடைக்கிற தனிமையும் தொடங்கியாச்சு.

இன்னதென்று அனுபவிக்க இயலாத அனுபவமாக அமைந்து விட்டது இந்தப் பயணம். புதிது புதிதாக எவ்வளவு அனுபவங்கள், மனிதர்கள் குரல்கள்! மனசு முழுக்க அமுக்கி அமுக்கி எடுத்து வந்திருக்கிறேன். நேரம் கிடைக்கிற போதெல்லாம் ஒவ்வொன்றாக எடுத்து பார்த்துக் கொண்டோ, கேட்டுக் கொண்டோ இருந்தாலே போதும். எதிர்படும் இந்த இரண்டு வருட சுமை தெரியாது போகலாம்.

சரி,..மஹா திருமணதிற்கு வருவோம்..

மொழு மொழுவென எண்ணெய் தடவிய உடலுடன், தொடையை தட்டியபடி நிற்கிற சாண்டோ சின்னப்பா தேவரின் முன்பு, தொள தொள டவுசருடன், கூட்டத்தினரால் தள்ளிவிடப்பட்ட நாகேஷ் நிற்கிற அனுபவமாக இருந்தது மஹாவின் திருமணம்.

பயில்வானான மஹாவின் திருமணத்திடமிருந்து, நாகேஷான நான், ஓடி, ஓடி, வளைந்து, நெளிந்து, தாவிக்குதித்து, தப்பியும் வந்துவிட்டேன். தற்காப்பு கலையில் மிக முக்கியமானது, கால் கிளப்பி ஓடி தப்பிப்பதுதானே!

மகளின் திருமணமென்பது எவ்வளவு சந்தோசம்,நெகிழ்வு, மிரட்சி, தேக்க நிலை, பிரச்சினை, தட்டுப்பாடு, கண்ணீர், அனுபவமின்மை, என்பதெல்லாம் அறிய நேர்ந்தன. இவ்வளவையும் எதிர்கொள்ள, கடக்க, என்னிடம் ஒரே ஒரு அஸ்த்திரமே இருந்தது. என் நண்பர்கள் என்கிற அஸ்திரம்!

ஆம்! நண்பர்கள் கூடி இழுத்த தேர்தான் மஹாவின் திருமணம்!

"ஓராயிரம் பார்வையிலே உன் பார்வையை நானறிவேன். உன் காலடி ஓசையிலே உன் காதலை நானறிவேன்" என்று தழு தழுக்கிற அண்ணாத்துரை சித்தப்பாவின் பாடல்கள் கேட்காத எங்கள் இல்லத்திருமணம் இருந்ததில்லை மக்கா.

"முத்துக்கு முத்தாக, சொத்துக்கு சொத்தாக அண்ணன் தம்பி பிறந்து வந்தோம் ஒன்னுக்குள் ஒண்ணாக" என்று கரைகிற/ கரைக்கிற காளியப்பன் அண்ணனின் பாடல் மிக பிரசித்தம் எங்கள் திருமணங்களில்.

ஆண்களும், பெண்களும் அணி அணியாக பிரிந்து கொண்டு 'பாட்டுக்கு பாட்டு' பாடி சிரித்த திருமணங்கள்தான் எத்தனை எத்தனை!

இவை அத்தனையும் மஹா திருமணத்தில் இல்லாமல் போயிற்று. எனக்கு விபரம் தெரிந்து, உறவுகள் சூழாத ஒரே திருமணம் நம் மஹாவின் திருமணமாகவே இருக்கும்.

ஏன்?

ஏன் என்றால் என்ன சொல்லட்டும் மக்கா? ஒன்றை இழந்து ஒன்றை பெறலாம். எல்லாவற்றையும் இழந்து ஒன்றை பெற்றால், அந்த ஒன்று என்ன என்பதுதானே முக்கியம்!

அந்த ஒன்றாக இருந்தது மஹாவின் திருமணம்!

"டேவுலேய், ராஜா பயலே..நாங்களா முக்கியம்? எங்க போய்ட்டோம் நாங்க? .. ந்தா இருக்கு மஹா வீடு. மக்கா நாளு போய் பார்த்துர மாட்டமா மஹாவை? போட்டு உழண்டுக்கிட்டு இருக்காம ஆக வேண்டியதை பாருடா" என்று 'வெளியில் இருந்து' ஆதரித்தது மொத்த குடும்பமும்.

இப்படி ஒரு பக்கமாக குடம் சாய்ந்திருந்த சூழலை ஓடி வந்து தூக்கி நேர் செய்து தந்தார்கள் நண்பர்கள். நண்பர்கள் உறவினர்களாக நின்றார்கள்! உறவினர்கள் நண்பர்களாக நின்றார்கள்!.. "ரெண்டும் ஒன்னுதாலே..க்காளி ஒழுங்கா வேலையை மட்டும் பாருலே" என்றார்கள் இருவரும்.

பிறகென்ன...

பயில்வானிடமிருந்து ஓடி தப்பித்து, தப்பித்து ஓடி வெற்றியையும், தோல்வியையும் ஒரு சேர பெற்றான் இந்த நாகேஷ் அப்பா! (இதெல்லாம் சரி.. இந்த வெற்றி தோல்வி என்றால் என்ன?)

இப்படி,..கூடவே நின்றும், இன்னும் முகம் கூட பார்க்காத உங்களில் பலர், குரல் வழியாக ஆறுதல் சொல்லியும், மின்னஞ்சல் வாயிலாகவும் மஹா திருமணத்தில் கை நனைத்த நீங்களெல்லாம் யார்? மனசையும் மனசையும் இணைக்கிற இந்த திருகானிக்கு பெயர் என்ன மக்கா?நட்பென்றால் நட்பு! உறவென்றால் உறவு! இல்லையா?

என்ன செய்யப் போகிறேன் உங்களுக்கெல்லாம்?

சரி.. இப்படி அழுதா முடிக்கிறது ஒரு பத்தியை? அதுவும் நம் மஹா திருமணம் குறித்த பத்தியை...காலத்திடம்தான் எல்லாவற்றிற்கும் மருந்து இருக்கிறதாமே? அது எல்லாவற்றையும் சரி பண்ணி விடுமாமே?

**

இந்த மஹா குட்டி என்ன பண்ணா தெரியுமா மக்கா?

திருமணம் முடிந்து மூன்று நாள் இருக்கும்."என்னடா.. என்ன பண்ற?" என அழை பேசியில் அழைத்தேன்.

"அப்பா, இன்னைக்கு எங்க வீட்ல நாந்தான் சப்பாத்தி குருமா பண்ணேன்" என்றாள்.

"ஐயையோ" என்று சிரித்த எனக்கு ஒரு கவிதை நினைவு வந்தது. பிரமிளின் இந்த கவிதை முன்பு ஒரு அனுபவமாக இருந்தது. ஒரே கவிதை இரு வேறு அனுபவத்தை தருமா என்ன?

தந்ததே!

அந்தக் கவிதை..

"சிறகிலிருந்து பிரிந்த இறகொன்று காற்றின் தீராத பக்கங்களில்
ஒரு பறவையின் வாழ்வை எழுதிச் செல்கிறது."

செல்லட்டும்...செல்லத்தானே வேணும்!