தொடக்கப்பள்ளி

இதுவரையிலுமான எனது பதிவுகளுக்கு ரசிகர்களாக இருந்து புகைபடங்கள் தேர்ந்தெடுத்தது எனது நண்பரும் எனது சகோதரரும் தான். எனது நண்பர்களாகிய உங்களின் (கவிதைக்கான, படத்திற்கான) எந்த ஒரு பாராட்டும் அவர்களையும் அடையும். அந்த நண்பர் சமீபத்தில் ஒரு புகைபடம் அனுப்பித்தந்தார். 2006ல் எடுக்கப்பட்ட பழனிக்கு அருகில் உள்ள அவருடைய கிராமத்திலிருக்கும் ‘அரசு துவக்கப்பள்ளி’யின் படம் இது. ஒரு மாற்றத்திற்க்காக ’படத்திற்க்கான கவிதையொன்று’ எழுத முடியுமா என்று கேட்டுக்கொண்டார்.

எனக்கொரு யோசனை:

உங்கள் அனைவரையும் இந்த விளையாட்டிற்க்கு சேர்த்துக்கொள்ளலாமென்று. இப்படத்திற்கான எனது கவிதை கீழுள்ளது. உங்களுக்கு விருப்பமிருப்பின் இப்படத்திற்க்கான உங்கள் கவிதையை எழுதி எனது மின்மடல் முகவரிக்கு (rajaram.b.krishnan@gmail.com) அனுப்பவும் அதை உடனுக்குடன் இப்பதிவில் சேர்க்கிறேன். பரிசு நிறைய இருக்கிறது...எப்பவும் போல் என் நிறைய அன்புதான்...வேறென்ன!

ஆகஸ்ட் 12ம் தேதிவரை உங்கள் கவிதயை எனக்கு அனுப்பலாம். உங்கள் தளத்திலும் வெளியிட விரும்பினால் தாராளமாக இந்த புகைபடத்தை அங்கே உபயோகப்படுத்தலாம்.

நன்றி

அவ்வளவு சந்தோசமாய் இருந்தது.

அவரவர் கைமணம்.

நினைவு பிசைந்து உருட்டிய உருண்டை.

பேசி சிரித்த நாட்கள்.

நினைந்துருகிய சிநேகிதம்.

கை நழுவிய பால்யம்.

இவ்வளவுக்கும் ஆதாரம் ஒருபடம்.

ஒரே ஒரு புகை படம்!

என்ன சொல்வது..

"இப்படி,எப்பவாதுதான்

வாழ வாய்க்கிறது"

என்பதை தவிர.

உங்கள் அனைவரின் இந்த பங்களிப்பும் அன்பும் மகத்தானது. மறக்க இயலாதது. நன்றியும் அன்பும் மக்களே...

-பாரா

வெளியேறலின் வலி

பள்ளிக்கூடத்தின்
மேற்கூரையில்
ஒரு தனி ஓடு
சரிய தொடங்கிய
தருணத்தில்
எல்லாம் மறந்து
வெளியேறியவர்களை
சரிபார்க்கையில்
மனது லேசாக வலிக்கும்

விடுபடலின் பட்டியலில்
எடுக்காமல் விட்ட
புத்தகப் பையினுள்
தமிழ்ப்புத்தக நடுவே
இருக்கும் மயிலிறகு
போட்ட குட்டிக்கு
எப்படி அடிப்பட்டிருக்குமோ?

- என்.விநாயகமுருகன்

அம்மா போயிட்டு வாறேன்மா...

கடந்தகால வாழ்வை
அசைபோடும் பொக்கைவாய்த் தாத்தாவின்
நினைவில் கூட..
பள்ளிக் காலம் வந்து போகும்!!

நாமும் நினைவுத் தூசியைத்
தட்டிப்..பயணிப்போம்.,
நம் பள்ளிக் காலப் படிமங்களுக்குள்!

மாவுக் குச்சி..
பென்சில்..
பேனா..என வெவ்வேறு எழுதுகோல்கள்
நம்மைக் கிறுக்கிய காலம் அது!!

கடித்து பகிர்ந்த
தின்பண்டம்...
அதன் எச்சிலைப்
பெரிதுபடுத்தாது வாங்கிச் சுவைத்து
சிந்திய புன்னகைப் பூக்கள்...
கடனாய்கொடுத்த
மைத் துளிகள்-என்ற
சின்ன சின்ன
பரிமாற்றங்களில் தான்
நம் நட்பு வானம் விடிந்தது!!

பள்ளி மைதானத்தின்
விரிந்த வானத்தில்..
நிறைந்திருந்தது நம் உலகம்!

பள்ளி மணி ஓசை..
நட்ட மரக் கன்றுகள்..
முதல் சுற்றுலா..
முதல் தோழி..என
நாம் கடந்துவந்த
ஹைகூகளின் பட்டியல் நீளும்!

நடக்கவே தெரியாது நமக்கு
ஓடித்தான் நடந்தோம்..
உண்மை கூற வேண்டுமெனில்
பறந்தே திரிந்தோம்..
ஆம்!!
ஒரு கூட்டுப் பறவைகள் நாம்.
நமது சிறகுகள்..
சீருடையின் ஒரே வண்ணத்தால் மட்டுமே
அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன..
இன.. மத..பேதமின்றி!!

விடுமுறை தினங்களிலும் கூட
பாடப் புத்தகங்களோடு பள்ளியில் நாம்..
சிரித்து விளையாடுவதற்காக!!

பழகிய விதிமுறைகள்..
திசைமாறிய குறிக்கோள்கள்..
நேராய் மாற்றிய தண்டனைகள்..
மதிக்க ஆரம்பித்த ஆசிரியர்கள்..
முயற்சிக்குப் பின்னும் தோல்விகள்..
தானாகவே வந்தமைந்த வெற்றிகள்..
இரசிக்க ஆரம்பித்த பாடல்கள்..
புரிய முயற்சித்த பாடங்கள்..,-எனத்
துவங்க ஆரம்பித்த போதுதான்
புரிந்தது..,
முடியவிருந்த பள்ளிக்காலத்தின் அருமை!!

-இரசிகை

மீண்டும் மீண்டும் உருப்போட்டுப் படித்து எடுத்த
முதல் ரேங்க்
யாரோ எழுதிய கட்டுரைக்குப் போட்டியில் வாங்கிய
முதல் பரிசு
வகுப்பில் பேசாமல் உம்மணாமூஞ்சியாய் இருந்ததால் வந்த
முதல் பாராட்டு
பெண்ணின் சடை பிடித்து இழுத்துக் குதூகலித்த
முதல் சீண்டல்
எதனால் வைத்தாரென்று புரியாத அஞ்சாப்பு டீச்சரின்
முதல் பாசம்
ஹஸ்பண்ட் அடித்ததனாலென்ற கிசுகிசுப்புடன் பார்த்த ஆசிரியையின்
முதல் அழுகை
முதலும் கடைசியுமான நிகழ்வுகள் நிறைய நீங்காதிருந்தாலும்
(மீண்டும்)போகத் தூண்டுகிறாள்
நான் மறந்துபோன யாரிடமோ என்னை விசாரித்த
முதல் தோழி

-சங்கா

ஏசி செய்யப்பட்ட வகுப்பில்

முதல் பெஞ்சில் உட்கார்ந்து

டீச்சர் உதிர்க்கும் சாக்பீஸ்

தூள்கள் டஸ்ட் அலர்ஜியை

உண்டாக்குவதால்

சற்று பின் தள்ளி அமர வைக்குமாறு

கிளாஸ் டீச்சரிடம்

லெட்டர் எழுதிக் கொடுக்கும்படி

கெஞ்சுகிறான் மகன்

பூகோள வாத்தியர் வகுப்பில்

இடையில் பேசியதால்

இரு கையையும் தூக்கிக்கொண்டு

முட்டிக்கால் போட்டு

மூன்று மணி நேரம் மூத்திரத்தை

அடக்கிக்கொண்டிருப்பதால்

லெட்டர் எழுதமுடியவில்லை

-கே.ரவிஷங்கர்

ஓண்ணாம் மணி

இரண்டாம் மணி

அடிச்சதும்

ஒண்ணுக்கு மணி

சாப்பாட்டு மணி

அடிச்சதும்

ஆங்கில

தமிழ் வாத்தியார்

அடிச்சதும்

தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து

தேசிய கீதம்

படிச்சதும்

உறுதிமொழி

எடுத்ததும்

ஞாபகமாய்......

-பிரியமுடன் வசந்த்

நேற்று நடந்தது போல் உள்ளது

நன்றாக படித்தால் நல்ல எதிர்காலம்

என்றார் ஒருவர் கேட்கவில்லை மனம்
உன் எதிர்காலம் உன் கையில்
என்றார் ஒருவர் கேட்கவில்லை மனம்
இப்படி தன் சுயநலம் இல்லாமல்
மாணவர்களின் பொது நலதிற்காக

பாடுபட்ட ஆசிரியர்கள்

நேற்று நடந்தது போல் உள்ளது

மூக்கொழுகி தலையில் எண்ணை ஒழுகி
வீட்டு பாடத்தை தவிர வேறு கவலை இன்றி

நேற்று நடந்தது போல் உள்ளது

குச்சிஐஸ் விற்கும் தாத்தா

வெள்ளரிபிஞ்சில் உப்பும் மிளகாய்த்தூளும்

தடவி விற்கும் பாட்டி

நேற்று நடந்தது போல் உள்ளது

போனால் மூவரும் பள்ளி அறை இல்லை

என்றால் மூவருக்கும் வயிற்றுவலி

நல்ல நண்பர்கள்

நேற்று நடந்தது போல் உள்ளது

-raja vamsam

அழகாக உடை உடுத்து
அலங்கார பவனி வரும் ஒரு டீச்சர்
ஆங்கிலப் பாட நேரம்
அவதிப் பட வைக்கும் ஒரு டீச்சர்

குடையைப் பிடித்துக் கொண்டு,
குடையைத் தேடும் ஒரு டீச்சர்
வீட்டு வேலை செய்யா விட்டால்
வீட்டில் போட்டுக் கொடுக்கும் ஒரு டீச்சர்

இலக்கியப் பாடமென்று
இம்சை தரும் ஒரு டீச்சர்
இவர்கள் தான் என் முன்னோடி
இப்போ நானும் ஒரு டீச்சர்.

-ஜெஸ்வன்த்தி (2)

பள்ளிக் கூடம் போக
பல மைல் நடந்தாராம்
என் அப்பா

களைத்துப் போய் சேர்ந்தவரை
கனிவின்றி கடிந்தாராம்
அவர் டீச்சர்

இடைவேளை நேரத்தில் இனிப்பு வாங்க
இரண்டணா கொடுத்தாராம்
அவர் அப்பா

பரிதவித்து பசியுடன் விடுவந்தால்
பலவேலை சொன்னாளாம்
அவர் அம்மா

பள்ளிக் கூட வாசலிலே-என்னை
பவித்திரமாய் இறக்குகிறார்
என் அப்பா

வயிறு முட்டத் தின்ற பின்பு-கொறிப்பதற்கு
மூன்று பவுண் தருகின்றாள்
என் அம்மா

நான் கொடுத்து வைத்தவள்.

-ஜெஸ்வன்த்தி (1)

பொன்னையா மாஸ்டர் சுளகில் அரிசி புடைத்தபடியே

தமிழ் பாடம் சொல்லித் தந்ததை மறக்க முடியவில்லை

முட்டிக்கால் போட்டு மூன்றாம் வாய்ப்பாடு

பாடமாக்கினதையும் மறக்கவில்லை.

மூத்திரக்காய் உடைத்து ஊற்றி

சிலேட்டில் எழுத்து அழித்ததையும் மறக்கவில்ல.

"ஏண்டா லேட்"என்று வாத்தியார் கேட்க

பிட்னிப் புல்லில யாரோ செத்துக்கிடக்கிறாங்க.

அவங்க எழும்பிப் போறவரைக்கும்

பத்தைக்குள்ள ஒழிச்சிருந்தேன் சார்"

வெங்கடாசலம் சொன்னதையும் மறக்கவில்லை.

சின்னக் காளிகோவில் அதுவர ஒரு அரசமரத்தடி புத்தர்

பிறகு ஐயனார் சிலை - பாலம் - வயல்வெளி - ஆறு கடக்க

ஒண்ணு ரெண்டு மூணு என்று மேல்கணக்கு முக்கில்

படிகளைப் பாடமாய் படித்தபடி

அப்பாவின் கை பிடித்து நடந்ததையும் மறக்கவில்லை.

போன வருடம் போய்

என் மலையகத்து ஆரம்பப் பள்ளி பார்த்து

பாதம் தொட்டு வணங்கி வாய் விட்டழுது

பிரியமுடியாமல் பிரிந்து

இனியும் பார்ப்பேனா உன்னை என்று

கண்ணீரோடு வந்ததையும் மறக்க முடியவில்லை

-ஹேமா(சுவிஸ்)

மழை மேகம் பிரதிஎடுத்த

காகிதம் மிதந்து வீழ்ந்திருக்கிறது முற்றத்தில்

மின்னல் வேயும் விரலகள்

நட்சத்திரப் புள்ளிகளுக்கிடையில்

தலை கோதிக்கொள்கின்றன

சரியும் குழல் திருத்த

நகர்த்திக்கொண்டிருக்கிறது காற்று பிரதியையும்
மேகங்கள் போலவே

இசைக் குடித்து வளரும் தாவரம் போல
ஒளிக் குடித்து வளர்கிறது நிழல் முற்றம்

-நேசமித்ரன் (1)

பல்பம் திங்குரியா

வேணாண்டா அப்போ கடல முட்டாய் தாடி

ஒன்னுதாண்டா இருக்கு கடிச்சுக் குடு

அஸ்கு புஸ்கு உன்சட்டயகுடுறா கடிக்கிறேன்

உன்பாவடயில கடிச்சுத் தர்றதா இருந்தா தா

இல்லாட்டி எனக்கொண்ணும் வேணாம்

ஊளமூக்கு நாயே இந்தா

எம்பாவாடையிலையே கடிச்சுத் தாரேன்

லேய் சேகரு அந்த நொட்டாங்கை குமாருகிட்டயிருந்து

எப்புடியாச்சும் ரசினி பிலிமா எடுத்துட்டு வந்துர்ரா

உனக்கு எம்ஜாரு பிலிம் தாரேன்டா

கொடிக்காபுளி தரியா சொல்லு கொண்டாறேன்

புளியம்பழம் வேனாத்தறேன்

என்னடா ஆச்சு

கல்பனா டீச்சர் செத்துப் போய்ட்டாங்கலாண்டா

ஐயயோ எப்பிடி டா ..தெரியலடா கொழஞ்சி

நேத்து ரவி வாத்தியாரோட செமசண்டடா

ஸ்டாப்பு ரூம்புல

எங்கடா இனிமே பள்ளியோடத்துக்கு வரமாட்டியா

இல்லடா எங்கையனுக்கு

ஒரு காலு வரல ஆத்தாதான் பள்ளியோடதுக்கு

அடுத்த வருஷம் போயிக்கிரலாம்

திராட்ச தோட்டத்துக்கு

காக்கா வெரட்டபோன்னு சொல்லிருச்சு

-நேசமித்ரன் (2)

தரையில உட்கார்ந்து அ படிச்சது

தடுக்கி விழுற தூரத்தில வீடு இருந்தது

அத்தைமார்க தான் வாத்திமார்க

ஒத்தைச் சொல்லு தடிச்சி சொன்னதில்ல

சேர்ந்து படிச்சவகள விரலால எண்ணிரலாம்

சோர்ந்து போயி நின்னவக பாதி பேரு

கிழிஞ்ச டவுசரு ஒட்டு போட்ட காலம்

ஒழிஞ்சி போனாலும் மாறலை அந்த கோலம்

ஊருக்குள்ள போறப்பல்லாம் பள்ளி தென்படுது

தொடக்கம் கொடுத்ததை எண்ணி கொண்டாடுது

காரு பங்களானு நிறைய வாங்கியாச்சு

சாரு பேருனு வகைவகையா சேர்ந்தாச்சு

ஓடு போட காசு கேட்டாக

உட்கார நல்ல சேரு கேட்டாக

கூடப் படிச்சவக கண்ணுல படல

தேட மனசும் இடமும் தரல

தொடக்கம் தந்த பள்ளி இன்னமும்

முடக்கம் மட்டுமே பார்த்து கிடக்கு.

-வெ.இராதாகிருஷ்ணன்

பசலிக்கீரை சண்டை (தொடக்கப்பள்ளி நினைவுகள்)
மதிய உணவுக்கு பின் இரு குழுக்களின் முன்னிலையில் பிரதிநிகள் பேசி முடிவெடுத்தனர். வாரக்கடைசியில் வரும் விளையாட்டு நேரத்தில் சண்டையை வைத்துக்கொள்வதென்று முடிவாயிற்று. கிருஷ்ணமூர்த்தி சார் புறப்பட்டு முக்கு திரும்பும் வரை காத்திருக்கவும், கவனிக்கவும் நால்வரை நியமித்தாகிவிட்டது.

வாரக்கடைசி, சார் புறப்பட்ட அடுத்த நிமிடம் பரபரப்பு பற்றிக்கொள்ள காசி முதலில் தயாரனான் சண்டியன் இன்று வரை. எங்கள் வீட்டின் சந்தில் படர்ந்திருந்த பசலைக்கொடிகள் கைமாறத்தொடங்கியிருந்தன அழுங்காமல் எல்லோருக்கும். சிறிது நேரத்தில் நால்வரும் ஆளுக்கொருவராய் துரத்த ஆரம்பித்திருந்தனர். சண்டையின் முதல் கட்டமாக சமாதன படுத்தும் முயற்சி ஒருவனால் ஆரம்பிக்க அவன் சட்டையை இன்னொருவன் இழுக்க சண்டை ஆரம்பித்தது சிவப்பு நிறத்தில் தற்காலிக கரையை ஏற்படுத்தும் பசலிக்கீரைகளே ஆயுதமாக பயன்படுத்தப்பட்டன. இந்தச்சண்டை முடிவுக்கு வந்ததாக நினைவு இல்லை. விளையாட்டு நேரம் முடிந்தவுடன் அடுத்த வாரகடைசி வரை ஒத்திவைக்க பட்டுக்கொண்டிருந்தன ஒவ்வொரு வாரமும்.

இந்த விளையாட்டுச்சண்டைகளில் நடந்த வரைமுறைகள் நினைவுகளை தூண்டிக்கொண்டே இருக்கிறது இன்று நடக்கும் போர் செய்திகளைக்கண்டு.

-புன்னகை J

உயிரினம்

மெய்யினம்

என்னுயிர்

படித்தது

இங்கினம்.

ஓரொண்ணு ஒண்ணு

ஈரொண்ணு ரெண்டு

உன் நினைவு

எப்போதும்

எனக்குண்டு.

நான்

படித்த

பள்ளி

விட்டு

சென்றேன்

ரொம்ப

தள்ளி.

ஏற்றி

விட்ட

ஏணி.

ஊர்

கடக்க

உதவிய

தோணி.

இடிக்கும்

முன்

பார்க்க

வா நீ.

-துபாய் ராஜா.

அனா

ஆவன்னா
இங்கதான் படிச்சேண்ணா.
ஈரெண்டு நாலுன்னு
உருப்போட்டு
ஊர் போனா,
என்னத்தடா படிக்கிற
ஏட்டுகறி ருசிக்குமாடான்னு
ஐயா கேட்டாருண்ணா.
ஒக்காந்து யோசிச்சு
ஓட்டுறது இப்ப ஏருங்கண்ணா

-Veera

அந்த ஊதா கால் சட்டையை அணிய
ஆசையாய்த்தான் இருக்கிறது
இப்படி தினம் திண்பண்டம் கிட்டுமென்றால் சரி..
ஈ போல் மச்சம் இருக்கும்
என் வாத்தியை
ஏன் ஒரு நாள் நானும் அடிக்ககூடாது
ஒரு நாள் நிச்சயம்
ஓங்கி விடத்தான் போகிறேன்
ஒளவையாரின் ஆத்திச்சூடியை
அடித்து சொல்லி கொடுத்ததுக்காக

-தண்டோரா

விழி நிறைகிறது

விஸ்வ ரூபம்.

கையில் எடுக்கிறாள்

அழுது நிறைகிறேன்.

வா..காட்டித்தருகிறேன்

என கூட்டிப்போய்

குப்புற தள்ளுகிறாள்

வாயிலும் மீசையிலும்

மண் என்கிறேன்.

கை தட்டி சிரிக்கிறாள்.

நடு நடுங்கி மூலைக்கு நகர

மீண்டும் விரட்டுகிறாள்.

ஓட இடமில்லை.

விலகவும் அனுமதிக்க காணோம்.

"ஓட்ட பல்லு சங்கரா

ஒரு வீட்டுக்கும் போகாத

ஆப்பம் வாங்கி திங்காத

அடிபட்டு சாகாத"

மீட்டெடுக்கவென

இசைக்கிறாள்.

நிற்கிறேன்.

அனுமதிக்கிறாள்.

நடக்கிறேன்.

அனுமதிக்கிறாள்.

ஓட ஆசை என்கிறேன்

அனுமதிக்கிறாள்.

ஓடியே வருகிறேன்.

ஒன்னுக்கு மணி இரைகிறது.

இங்கு வரையில்

இப்பவரையில்.

- பா.ராஜாராம்