மிதக்கும் வெளியில் நீந்தும் தோணி

(Picture by cc licence, Thanks Heavenhated)

அவளுக்கு ஆறேழு வயது
அதிகமிருக்கும் என்னைவிட.

சாதாரண நாளின்
அசாதாரண இருள் போல இருந்தவள்
நல்ல பசிண்ணா என தொடங்கினாள்.

என்னிடம் நுரைகளற்ற மூணு அவுன்சிற்கான
காசு இருந்தது.

போதும்தான்.
வைத்து ஓட்டிவிடலாம்.

இட்லி புரட்டாவை பிசைந்து உருட்டி
எறிந்ததில் எந்த விவேகமும் இல்லை.
பசியின் வேகம்
அப்பேற்பட்டதுதானே எப்போதும்.

இருந்துபோக நேரம் இருக்குமா
என்றாள் இடையில்.

நன்றி காட்டுகிறாள் போல.

இருந்து போக முடிவெடுத்து
சைக்கிளில் வைத்து ஊருக்கு வெளியே
ரயில்வே லைனை தாண்டி வந்தாகிவிட்டது.

கடை கட்டுகிற நேரமாய்
பேசமாட்டாது மூசு மூசென்று
அழுதபடி சொன்னாள்

"நீங்கதாண்ணா மனுஷியா நடுத்தியிருக்கீக"

நானாவது நடுத்தினேனே என்பதைவிட
உனையாவது நடத்தினேனே
என்றிருந்தது எனக்கு.

--கவிதாசரண்
(வருடம் மாதம் குறிப்பில் இல்லை. நன்றி ப்ரபா!)