புரை ஏறும் மனிதர்கள் - பதினொன்று

மஹா திருமணத்திற்காக நாடு திரும்ப ஒரு மாத காலம் இருந்த சமயம் அது. "ஏங்க..ப்ரபாவிடமிருந்து லெட்டர் வந்திருக்கு" என்றழைத்தாள் லதா ஒரு நாள். "என்ன புள்ள சொல்ற?" என்ற நான் ஆன்மா உதற எழுந்தமர்ந்தேன். ஒரு பெயரை கேட்டதும் ஆன்மா உதறுகிறது எனில், அது வெறும் பெயர் சம்பத்தப் பட்டது மட்டும்தானா? ஒரு பெயருக்கு பின்னால் எவ்வளவு, எவ்வளவு இருக்கிறது! எத்தனை வருடங்கள்! எவ்வளவு கடிதங்கள்! எத்தனையெத்தனை பரிமாற்றங்கள்!

கருவேலநிழல் என்னை கையில் எடுத்த புதிதில் 'ஜ்யோவ்ராம் சுந்தர்' என்ற பெயரில் எப்படி உதறி அடங்கினேன்! "மக்கா" என்ற ஒரு பின்னூட்டத்தில் தொலைந்த அத்தனை வருடங்களையும், அது சார்ந்த உணர்வுகளையும், குமார்ஜி-தெய்வாவையும், மீட்டெடுத்து விடவில்லையா? அப்படி எதுனா ஒரு சர்க்கஸ் நிகழ்ந்து விடாதா? இந்தப் புள்ளையை மட்டும்தானே இன்னும் காணோம்? என மறுகிக் கொண்டிருந்த பெயர் இல்லையா இந்த ப்ரபா!

(இங்கு, இந்த "ஐவரானோம்" என்கிற என் பழைய பதிவு ஒன்றை வாசித்து வருவீர்கள் எனில் இந்தப் பதிவு இன்னும் சுகப்படலாம். அட..சொல்ல வந்ததை சுருக்கமா சொல்லு மக்கா என்பவர்களுக்காக, இந்த 'புரை ஏறும் மனிதர்கள்' தொடரை என் அந்திம கால அசை போடலுக்கெனவே சேகரிக்கிறேன். என் சேர்மானத்தை உங்களிடம் பகிரும்போது என் பேச்சை கேட்டால்தான் என்ன மக்கா?)

ஆச்சா? லதா அழைத்தாளா?..

"லெட்டர்ல அட்ரஸ் இருக்கா? போன் நம்பர் இருக்கா?" என்றெல்லாம் லதாவிடம் படபடக்க தொடங்கினேன். "அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. சும்மா சொன்னேன். கெடந்து பறக்காம ஒழுங்கா ஊர் வரப் பாருங்க" என்றும், என் அனத்தல் தாங்க மாட்டாது, "லெட்டர கிழிச்சுப் போட்டுட்டேன்" என்றெல்லாம் லதா சொல்லியதை நம்ப மறுத்தது மனம். (பொய் சொல்வதில் என்னளவு கெட்டிக்காரியில்லை லதா, கேட்டீர்களா?)

புரண்டு ஓடும் மழை நீரில், தலையாட்டி, தலையாட்டி மிதந்து போகும் தீப்பெட்டி போல "ப்ரபா" மிதக்க தொடங்கினாள். பதினேழு வருடங்களுக்கு முன்பு புரண்ட மழை, அப்ப மிதந்த தீப்பெட்டி... இன்னும் நனையக் காணோம், இன்னும் ஊறக் காணோம், இன்னும் அமிழக் காணோம்!

பால்ய ஸ்னேகிதியும், சில மழை நாட்களும்

ப்ரபா எனக்கு அறிமுகமான போது எனக்கு 29 வயது. ப்ரபாவிற்கு 23! (பால்ய ஸ்னேகம் என்கிற பதத்தில் குழம்பலாம் நீங்கள். எனக்கு 300 வருடம் வாழப் ப்ரியம். அப்படியானால் என் 29 எனக்கு பால்யம்தானே?) மகாவிற்கு 6-ம், சசிக்கு 1 1/2 வயதுகளும். (இங்கு, இந்த மஹா என்பவளின் திருமணத்திற்குத்தான் கிளம்பிக் கொண்டிருக்கிறேன் என்பதை தயவு கூர்ந்து என்னைப் போலவே நீங்களும் மறந்துவிடுங்கள்)

பேனா நண்பனாக முதலில் குமார்ஜிதான் அறிமுகமானான். பிறகு தெய்வாவும், சுந்தராவும். பிறகுதான் இந்த ப்ரபா. ப்ரபாவிற்கு கோவை சொந்த ஊர். குமார்ஜி, தெய்வா, சுந்தராவிடம் பகிரும் சகல விஷயங்களையும் என்னால் ப்ரபாவிடமும் பகிர முடிந்திருக்கிறது. பரஸ்பரம் அவளும்! நட்பில் ஏது பாலின வேறுபாடுகள்?

பெரும்பாலும் வாசித்த புஸ்தகங்கள், கவிதைகள், கதைகள் என இருந்தவை, பிறகு குடும்ப விஷயங்களுக்கும் என பரிணாமம் பெற்றது. இலக்கிய பரிமாற்றங்களை விட குடும்ப விஷயங்களை பரிமாறிக் கொண்டதில் இன்னும் பாந்தமாக, ஒட்டுதலாக இருந்தன. குடும்பத்திற்கு அப்புறம்தானே இலக்கியமும் கருமாதியும். குடும்ப நட்பானாள் மற்ற மூவரையும் போன்றே ப்ரபாவும்.

கடிதங்களில் இச் என்றால் தும்மிக் கொள்வதும் இம் என்றால் இருமிக் கொள்வதுமாக இருந்து வந்தோம். ஒவ்வொருவரிடமிருந்தும் வாரம் இரண்டு அல்லது மூன்று கடிதங்கள் வந்துவிடும். அப்பெல்லாம் ஞாயிற்று கிழமைகள் எரிச்சல் தரக் கூடிய நாட்களாகவே இருந்ததுண்டு. பயல்கள் மூவரிடமிருந்தும் வரும் கடிதங்களை லதா பிரிக்காமலே வைத்திருப்பாள். ப்ரபாவின் கடிதம் மட்டும் பெரும்பாலும் பிரிந்தே வீட்டிலிருக்கும். மனைவி என்பவள் மனுஷி என்பதை விட மனைவி என்பதுதானே முதல்!

ஒளிக்க எங்களிடம் எதுவும் இல்லாமல் இருந்ததால் ப்ரபாவின் எந்த ஒரு கடிதமும் என்னிடமிருந்து ஒளிந்து கொண்டதே இல்லை. என்றாலும், "என்ன பழக்கம் இது. பொம்பளை புள்ளைக்கெல்லாம் லெட்டர் எழுதிக்கிட்டு?" என்பாள் லதா, எப்பவாவது.

இப்படியாக, சற்றேறக்குறைய ஐந்து வருடங்கள்!

நாட்கள், மாதங்கள், வருடங்கள்,நண்பர்கள், நான், நீங்கள் என்பதையெல்லாம் விட விதி வலியதன்றோ!(இங்கு, வி..த்..தி வ..ல்..லி..ய..த..ன்..றோ.. என வாசிப்பீர்கள் எனில் என் உணர்வை சரியாக புரிகிறீர்கள் என ஏற்கிறேன்)

கடுமை கூடிய நாளொன்றின் பின் மதியத்தில், மகன் சசி திறந்திருக்கும் கழிவு நீர் தொட்டியில் வீழ்கிறான். நாட்கள் தட்டாமாலை சுற்றுகிறது. மனசு முழுக்க நிரம்பி இருந்த நண்பர்கள் 'அந்தளை சிந்தளை' ஆகிறார்கள். எப்படி என அறிய விரும்புகிறீர்களா? வேறு வழி இல்லை உங்களுக்கு. 'ஐவரானோம்' நுழைந்து வந்தால்தான் முடியும்.

குளுமை கூடிய நாளொன்றின் அதே பின் மதியத்தில்தான் ப்ரபாவும் கிடைக்கிறாள்! பதினேழு வருடம் முன்பு அறிமுகமாகி, ஐந்து வருடங்களில் என் குடும்பத்தில் ஒருவளாகி, கடுமை கூடிய நாளொன்றின் பின் மதியத்தில் தொலைந்து போனாளே, அந்த ப்ரபா!

எப்படி?

தொடர்ச்சியில் பார்ப்போம்...

புரை ஏறும் மனிதர்கள் 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ,9 ,10